First working paper of the Transatlantic High Level Working Group on Content Moderation Online and Freedom of Expression

Vaste Commissie voor Economische Zaken en Klimaat, Tweede Kamer

This opinion is based on a keynote speech delivered at the KEI Seminar, "Appraising the WIPO Broadcast treaty and its Implications on Access to Culture", Geneva, 3-4 October 2018.

The Broadcasting Treaty that has been discussed at WIPO for over twenty years, seems to be reaching a dead end. The Treaty that aims at extending the legal protection of broadcasters to the digital realm, suffers from three serious flaws: one economic, one conceptual and one pragmatic. Due to the decreasing technical costs of broadcasting, the economic case for granting special rights to broadcasters is weakening. Moreover, properly defining the act of ‘broadcasting’ that would give rise to legal protection, is highly problematic. Finally, no real and urgent need for a new right seems to exist, in light of current legal regimes that broadcasters already rely on under national law. Perhaps the time has come to abandon work on the WIPO Broadcasting Treaty, and move on.

In aanloop naar de Europese parlementsverkiezingen van mei 2019 heeft de Europese Commissie haar inspanningen in de bestrijding van online desinformatie opgevoerd. Veel hoop is daarbij gevestigd op een initiatief van zelfregulering door online platforms en de advertentie-industrie in de vorm van een Code of Practice. In dit artikel wordt de rol die de Europese Commissie momenteel voor zichzelf weggelegd ziet voor zelfregulering kritisch beschouwd en wordt aansluiting gezocht bij een pleidooi voor een meer gezamenlijke aanpak van het probleem van online desinformatie.

Voor online politieke microtargeting wordt het online-gedrag van mensen in kaart gebracht en worden de verzamelde gegevens gebruikt om mensen gerichte politieke advertenties te tonen. Microtargeting is vanuit de VS komen overwaaien naar Europa en heeft voor- en nadelen voor de democratie. Microtargeting kan politieke partijen helpen om mensen effectief te bereiken en kan politieke betrokkenheid stimuleren. Maar microtargeting kan ook een bedreiging vormen voor de democratie. Zo kan een politieke partij zich verschillend voordoen aan verschillende mensen. Bovendien bedreigt het verzamelen van persoonsgegevens onze privacy. Dit artikel brengt de beloftes en bedreigingen van microtargeting voor de democratie in kaart en schetst mogelijkheden voor beleidsmakers om het gebruik van microtargeting te reguleren.

If the CJEU were to grant a prize to the 2018 most "original" copyright dispute, Levola Hengola v Smilde Foods (C-310/17) (the Heks’nkaas case) would undoubtedly stand among the nominees. The main reason why this case hit the spotlight is most probably because it touched upon the fundamentals of EU copyright law, namely its protectable subject-matter. Intriguingly, the complexities of copyright were unveiled by the following question: "Does Union law preclude the taste of food—as the author’s own intellectual creation—from being protected by copyright?" Notwithstanding the court’s dissenting answer, which clarified the scope of EU copyright law, it is of paramount importance to also discuss and unravel the ruling’s preceding procedure, including the Opinion by the Advocate General, as it shed light on the many existing controversies within copyright law.

Het hoge woord is eruit: op smaak rust geen auteursrecht. Dit volgt direct uit het Levola/Smilde-arrest, waarin het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ EU) vaststelt dat de Auteursrechtrichtlijn (Richtlijn 2001/29) ‘eraan in de weg staat dat de smaak van een voedingsmiddel op grond van deze richtlijn auteursrechtelijk wordt beschermd en dat een nationale wettelijke regeling in die zin wordt uitgelegd dat zij auteursrechtelijke bescherming verleent aan een dergelijke smaak’. De reden om smaak van auteursrechtelijk bescherming uit te sluiten is dat smaak onvoldoende nauwkeurig en objectief bepaalbaar is om object van bescherming te zijn. Als verklaring wijst het HvJ EU op de subjectiviteit en variabiliteit van de smaakperceptie en het ontbreken van technische middelen voor smaakbepaling. Zoals in deze bijdrage wordt uiteengezet, is deze argumentatie niet overtuigend en zelfs ondeugdelijk. Het bepaalbaarheidsvereiste is evenwel plausibel en navolgenswaardig, omdat het beoogt om meer rechtszekerheid te creëren over het object van auteursrechtelijke bescherming.

Op grond van de Wet toezicht zijn collectieve beheersorganisaties verplicht ‘standaardlicentieovereenkomsten en normaal toepasselijke tarieven’ actief openbaar te maken. Over de betekenis en reikwijdte van deze verplichting bestaat in Nederland onduidelijkheid en zelfs onenigheid, maar (nog) geen jurisprudentie. In dit artikel wordt gepoogd om, mede aan de hand van een analyse van de rechtsgronden van deze verplichting, te komen tot een juiste en in de praktijk hanteerbare interpretatie van de openbaarheidsplicht.

This article introduces U.S. lawyers and academics to the normative foundations, attributes, and strategic approach to regulating personal data advanced by the European Union’s General Data Protection Regulation (“GDPR”). We explain the genesis of the GDPR, which is best understood as an extension and refinement of existing requirements imposed by the 1995 Data Protection Directive; describe the GDPR’s approach and provisions; and make predictions about the GDPR’s short and medium-term implications. The GDPR is the most consequential regulatory development in information policy in a generation. The GDPR brings personal data into a detailed and protective regulatory regime, which will influence personal data usage worldwide. Understood properly, the GDPR encourages firms to develop information governance frameworks, to in-house data use, and to keep humans in the loop in decision making. Companies with direct relationships with consumers have strategic advantages under the GDPR, compared to third party advertising firms on the internet. To reach these objectives, the GDPR uses big sticks, structural elements that make proving violations easier, but only a few carrots. The GDPR will complicate and restrain some information-intensive business models. But the GDPR will also enable approaches previously impossible under less-protective approaches.

Online stores can present a different price to each customer. Such algorithmic personalised pricing can lead to advanced forms of price discrimination based on the characteristics and behaviour of individual consumers. We conducted two consumer surveys among a representative sample of the Dutch population (N=1233 and N=1202), to analyse consumer attitudes towards a list of examples of price discrimination and dynamic pricing. A vast majority finds online price discrimination unfair and unacceptable, and thinks it should be banned. However, some pricing strategies that have been used by companies for decades are almost equally unpopular. We analyse the results to better understand why people dislike many types of price discrimination.