In this article, we discuss mHealth apps and their potential to influence the user’s behaviour in increasingly persuasive ways. More specifically, we call attention to the fact that mHealth apps often seek to not only influence the health behaviour of users but also their economic behaviour by merging health and commercial content in ways that are hard to detect. We argue that (1) such merging of health and commercial content raises specific questions concerning the autonomy of mHealth app users, and (2) consumer law offers a promising legal lens to address questions concerning user protection in this context. Based on an empirically informed ethical analysis of autonomy, we develop a fine-grained framework that incorporates three different requirements for autonomy that we call “independence,” “authenticity,” and “options.” This framework also differentiates between three different stages of mHealth app use, namely installing, starting to use, and continuing to use an app. As a result, user autonomy can be analysed in a nuanced and precise manner. Since the concept of autonomy plays a prominent, yet poorly understood role in unfair commercial practice law, we utilize the ethical analysis of autonomy to guide our legal analysis of the proper application of unfair commercial practice law in the mHealth app domain.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}

Studie in opdracht van de Commissie Interne Markt eConsumentenbescherming in het Europees Parlement.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {techreport}
}

(Supplement to IRIS - Legal Observations of the European Audiovisual Observatory)

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}

Het codificeren en harmoniseren van oneerlijk mededingingsrecht gaat niet van een leien dakje, vooral omdat de belangen van de betrokken partijen niet op één lijn zijn te krijgen. Uiteindelijk heeft de Europese Commissie besloten om vooralsnog slecht een deel van het hier bedoelde rechtsgebied te harmoniseren, te weten de bescherming van de consument tegen oneerlijke handelspraktijken. Dat is gebeurd in Richtlijn 2005/29, die vervolgens is geïmplementeerd in Nederlandse wetgeving die naar alle waarschijnlijkheid een dezer dagen in werking treedt. Die wetgeving gaat een hoop problemen opleveren, lijkt nu al vast te staan.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {article}
}

Er zijn de laatste tijd veel van dit soort zaken geweest, waarin een Nederlandse aanbieder een (veelal in Engeland gevestigde) buitenlander van de internetgokmarkt verdrijft met het argument dat wat Nederlanders niet mogen, ook aan buitenlanders niet is toegestaan uit een oogpunt van eerlijke concurrentie. Tot nu toe hebben de Nederlandse vergunninghouders het doorgaans gewonnen. Dat gebeurt hier ook, mede dankzij een bijzondere vorm van public-private partnership tussen rechterlijke en uitvoerende macht. Publiek en privaat belang lijken hier als uit één mond te spreken. Dat wekt enig wantrouwen. Wordt het leerstuk van oneerlijke voorsprong door wetsovertreding wel goed toegepast?

},
note = {

Rechtspraak zoeken: http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=AU1924

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {misc}
}

The European Directive 2005/29/EC on unfair commercial practices of May 11, 2005 regulates exclusively unfair commercial practices which are directly related to influencing a transactional decision of end-consumers and excludes all practices that are neither directed to end-consumers, nor directly influencing a transactional decision of consumers. Misleading advertising, for instance, is now judged on the basis of two different sets of regulation: the new Directive 2005/29/EC deals with "B2C"-advertising, while "B2B"-advertising has to comply with Directive 84/450/EEC. This international report, based upon contributions from eleven countries, is devoted to the question whether there are a priori two different standards for assessing unfair commercial practices. Is there one standard for consumers and another one for competitors? On the other hand, are the interests of all market participants too intertwined to allow different standards of fairness? More generally: Should the rules on unfair competition focus on the act as such - which, of course, must be seen against the background of alle circumstances, especially the target group - or should they focus primarily on the protection of the end-consumer or of competitors?

},
note = {

International Report for the LIDC Amsterdam Congress on Competition Law

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {techreport}
}

Kabel verzorgt jaarlijks de kroniek 'Reclamerecht en oneerlijke mededinging' voor het tijdschrift Intellectuele eigendom en reclamerecht. De hier opgenomen bijdrage over het jaar 2000 is gewijd aan de e-commerce richtlijn, de voorstellen tot grondwetswijziging (artikel 7lid 4 Grondwet wordt geschrapt), reclame voor kinderen, de rechtspraak van het HvJEG en de Nederlandse rechtspraak op het terrein van internet en reclame, medische claims en oneerlijke mededingingsrubrieken als prestatiebescherming, aanhakende, afbrekende en vergelijkende reclame alsmede het profiteren van wanprestatie.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {techreport}
}

Met de nieuwe e-commerce richtlijn is de vraag hoe het zit met het beginsel van het land van herkomst voor de beoordeling van grensoverschrijdende reclame en oneerlijke mededingingshandelingen weer actueel. De nieuwe richtlijn past unverfroren het land van herkomst principe toe. Maar is dat wel een goed principe op het terrein van de oneerlijke medededinging? Indertijd heeft de Ligue International du Droit de la Concurrence hier een congres aan gewijd. Een eerdere versie van dit artikel diende mede als basis voor de discussies. In de hier voorliggende publicatie wordt geprobeerd een genuanceerd standpunt in te nemen.

},
note = {

In: Eenvormig en vergelijkend privaatrecht, Molengrafica, Lelystad: Koninklijke Vermande BV 1994, p. 285-30.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {misc}
}

Ingevolge het EHRM in zijn uitspraak Hertel v. Zwitserland mag een met het nodige voorbehoud geformuleerd, wetenschappelijk onderzoeksverslag door de nationale rechter als onrechtmatige oneerlijke mededinging worden bestempeld, indien het de omzet van daarin onderzochte produkten daadwerkelijk nadelig beïnvloedt. Dat is een concurrentie-norm die wordt toegepast buiten het domein van de mededinging. De Zwitserse wetgeving maakt zulks mogelijk, omdat zij oneerlijke medinging ruim definieert. Het Hof heeft het ten onrechte niet gewaagd om de te ruime omvang van de Zwitserse regel zelf aan de orde te stellen. Daardoor blijft de vrijheid van de nationale wetgever en rechter om allerlei gedragingen die buiten het domein van concurrentie vallen, als oneerlijke mededinging te kwalificeren en de bijhorende normen toe te passen, helaas intact.

},
keywords = {},
pubstate = {published},
tppubtype = {techreport}
}